«Ένας φτερωτός φίλος ένα κάποιο απόγευμα καλοκαιριού»

 

Τελικά μπορεί να υπάρχει στοργή, αγάπη, ασφάλεια, σιγουριά αλλά τίποτα μα τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ελευθερία. Όλα αποκτούν αξία, δυναμική υπόσταση και ομορφιά, μονάχα όταν συνοδεύονται από την αίσθηση της ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς.

Αυτή τη σκέψη έκανα όταν κατά λάθος ένα απόγευμα του καλοκαιριού, ένα μικρό σπουργιτάκι βρέθηκε εγκλωβισμένο στο χώρο της εργασίας μου.

Αφού λοιπόν το απεγκλώβισα μιας και είχε παγιδευτεί στη βιτρίνα του καταστήματος, το κράτησα στα χέρια μου και λίγο πριν το ελευθερώσω βλέποντας την αδημονία του να πετάξει ξανά, στο μυαλό μου ήρθαν οι «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» του Δ. Σολωμού και όλα εκείνα τα άυλα και απερίγραπτα που δίνουν νόημα στη ζωή… χωρίς τις αλυσίδες ενός πρέπει. 

 Α. Γ. Καλλής